درک پدیدارشناسانه ی کنش اجتماعی در زندگی خوابگاهی دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان

در تحقیق حاضر به بررسی تجارب زیسته­ی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه­های دانشجویی دانشگاه فرهنگیان از کنش­های اجتماعی و درک آن­ها از زندگی در این اماکن پرداخته شده است. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی بوده و به روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. زمان اجرای پژوهش، بهمن و اسفند سال 1393 بوده و نمونه­ها از میان دانشجویان ساکن خوابگاه­ها، با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند، انتخاب شدند. پس از اشباع اطلاعاتی، تعداد شرکت­کنندگان به 16 نفر رسید. جمع­آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه­ی عمیق و تجزیه و تحلیل داده­ها به روش کدگذاری آزاد و انتخابی انجام شد. یافته­های حاصل از تجارب زیسته­ی دانشجویان، در قالب 5 مضمون اصلی و تعدادی زیر­مضمون استخراج شدند. مضامین اصلی استخراج شده عبارت بودند از: دلبستگی به خوابگاه، درک همدلانه، نظم­پذیری رضایتمندانه، خودکنترلی، الگوپذیری و تجربه­آموزی. در این تحقیق مشخص شد که درک و تجربه دانشجویان از زندگی در این مکان، همان درکی نیست که دیگران (اعم از مسئولین دانشگاه) از این تجربه دارند. دانشجویان کنش‏های مثبت زندگی در محیط خوابگاه را شامل مهارت‏های زندگی، سازگاری، مسئولیت­پذیری، کنترل رفتار و احساسات، تاب­آوری و درک متقابل می­دانستند. آن­ها جوامع یادگیری­ای تشکیل داده بودند که بسیاری از مفاهیم بنیادین زندگی را از آن طریق می­آموختند.